Μετόχι Βάϊ

Σε μια σύντομη επίσκεψη στα πάτρια εδάφη, επισκέφτηκα τον παραδοσιακό οικισμό “Μετόχι Βάϊ” στο ανατολικό άκρο της Κρήτης. Ο μικρού μεγέθους οικισμός πρωτοχτίστηκε στις αρχές του 1700 και λειτουργούσε ως μετόχι της Μονής Τοπλού όπου και ανήκει. Μετά την πρόσφατη αναπαλαίωση ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να διαμείνει σε ένα από τα 7 διαμερίσματα του που έχουν το προνόμιο να βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από το φοινικόδασος του Βάϊ και την διπλανή, μακράν καλύτερη παραλία Ερημούπολη (αρχαία Ίτανος).

Το σενάριο έχει ως εξής: Έχεις κάτσει αρκετές ώρες στην παραλία και σε κόβει η λόρδα. Η λιγούρα έχει χτυπήσει κόκκινο. Πρέπει να φας κάτι επειγόντως! Ξέρεις όμως έχοντας δοκιμάσει αρκετές ταβέρνες τις περιοχής ότι το φαγητό είναι μέτριο και αδιάφορο έως κακό. Επίσης ξέρεις ότι το να βρεις καλό ψάρι στην περιοχή είναι ένα δύσκολο εγχείρημα καθώς οι “γνωστές ψαροταβέρνες” μάλλον θα σε γδύσουν και θα σου σερβίρουν κατεψυγμένα αν δεν είσαι γνωστός (τις ίδιες μέρες που πέρασα από ένα τέτοιο μαγαζί, στο καθιερωμένο μπανιστήρι των ψαριών πριν το “deal” η ιδιοκτήτρια μου λέει με πολύ φυσικό τρόπο «αυτά μην τα κοιτάς…είναι τσιπούρες για τους ξένους»). Επίσης μετά από χρόνια βομβαρδισμού από δυναμίτες ο βυθός της περιοχής είναι σε άθλια κατάσταση, όποτε η πιθανότητα η ωραία σφυρίδα που σου πασάρουν να είναι όντως φρέσκια, μάλλον είναι μικρή. Ξεκινάς λοιπόν για τον δρόμο της επιστροφής στην πόλη και πετυχαίνεις στο δρόμο σου, λίγο μετά την διασταύρωση για Βάϊ, την ταμπέλα “Μετόχι Βάϊ – Apartments, traditional Cretan food)”. Τότε σκέπτεσαι “πολύ τουριστική ταμπέλα έχει….είναι και πάνω σε πολυσύχναστο δρόμο…μάλλον θα είναι ένας μέτριος πόλος έλξης ανυποψίαστων τουριστών”. Λάθος! Καταρχήν ο χώρος που βρίσκεται το μικρό εστιατόριο βρίσκεται στην κεντρική αυλή του οικισμού σε ένα πολύ ζεστό περιβάλλον με θέα πρώτο πλάνο τους κήπους του μετοχιού και φόντο τους πρώτους φοίνικες του Βάϊ. Καθόμαστε και ξεκινάμε αρχικά με κρητική σαλάτα (αληθινές ντομάτες, ντοματίνια, παξιμάδι, γλιστρίδα) και άλλες 2 παραλλαγές με άψητα καρότα, κουνουπίδι και αυγό (όλα πολύ φρέσκα, γευστικά και σε μεγάλες ποσότητες). Ωραίες σπιτικές μυζηθρόπιτες και χορτόπιτες, το τοπικό ξύγαλο, χοχλιοί κοκκινιστοί (νοστιμότατοι αλλά πολύ μικρή μερίδα), χωριάτικο λουκάνικο, καταπληκτικά ψημένο συκώτι, νόστιμα και καλοψημένα μπιφτέκια, σπιτικές τηγανιτές πατάτες και οματιές συμπλήρωσαν το τραπέζι και γέμισαν το στομάχι. Υπάρχουν επίσης αρκετά παραδοσιακά μαγειρευτά πιάτα που δεν τα δοκιμάσαμε λόγο έλλειψης χώρου. Για επιδόρπιο πήραμε παραδοσιακές νεράτες πίτες με μέλι και ρακί (ηταν νερομενο).

Για να ανακεφαλαιώσουμε, το εστιατόριο δεν είναι κάτι εξεζητημένο. Σερβίρει απλή και καλομαγειρεμένη ρουστίκ κουζίνα σε ρουστίκ περιβάλλον. Όμως η έλλειψη άλλων ποιοτικών επιλογών σε συνδυασμό με τις καλές τιμές του το κάνουν μια σίγουρη λύση αν βρεθείτε στην περιοχή. Στον γυρισμό προς Σητεία προτιμήστε τον δρόμο που περνά από την Μονή Τοπλού. Καθώς βρίσκεστε στο πιο ψηλό σημείο της διαδρομής και αποφεύγοντας τα κατσίκια της μονής που ζουν σε ημιάγρια κατάσταση, γυρίστε προς τα πίσω, θαυμάστε την θέα προς όλο το ανατολικό άκρο της Κρήτης και ευχηθείτε να μείνει έτσι για πάντα...