Στη Βουλιαγμενη για ψαρακι ε; (Εστιατοριο Ακτη - Βουλιαγμενη)

Τεταρτη απογευμα...μετα απο εξουθενωτικο μαραθωνιο συναντησεων στο γραφειο καταληγουμε στο προσφατα ανακαινισμενο εστιατοριο 'Ακτη' στη Βουλιαγμενη (αναγκαστικη ανακαινιση δεδομενου οτι λαμπαδιασε!). Προφανως ειναι γνωστο οτι δε φημιζεται για τις χαμηλες του τιμες, αλλα για την πολυ καλη τοποθεσια και την ποιοτητα του φαγητου του και ειδικα των θαλασσινων.
Το προσωπικο και ο υπευθυνος ειναι εξαιρετικα φιλικοι και εξυπηρετικοι, γνωριζουν πολυ καλα τη δουλεια τους αν και σε καποιες περιπτωσεις ξεπερνουν ελαφρως τα ορια...χαρακτηριστικα οταν ζητησαμε μια προταση για κρασι πριν απο το φαγητο ο σερβιτορος ρωτησε τα ζωδια μας για να δει τι θα προτεινει. Καταληξαμε στους Φεγγιτες, το οποιο συστηνουμε ανεπιφυλακτα ως συνοδεια ελαφριων θαλασσινων.
Ξεκινησαμε με σαλατα 'Ακτη' με ευγευστες ντοματες, ροκα, καπαρη, αγγουρι και μαρουλι, οχι τιποτα τρομερα εμπνευσμενο αλλα τα υλικα ηταν αξιοπρεπεστατα αν και ελαφρως πνιγμενα στο λαδι. Στη συνεχεια δοκιμασαμε μελιτζανοσαλατα, δυστυχως με μαγιονεζα αν και γευστικα ηταν ενδιαφερουσα (καπνιστη). Η ταραμοσαλατα, αν και με πολυ καλης ποιοτητας ταραμα, ηταν σχετικα αδυναμη και ενω δεν ειχε κοσμο, το ψωμι δεν ηρθε ψημενο στα καρβουνα, οπως συνηθιζοταν παλιοτερα (ισως φοβηθηκαν τον παραλληλισμο με την προσφατη πυρκαγια του μαγαζιου).
Πολυ καλο βρηκαμε τον μαρινατο γαυρο καθως και τις ψητες ευμεγεθεις γαριδες οι οποιες ειχαν ψηθει οσο επρεπε και διατηρουσαν τους χυμους τους.
Για κυριως επιλεξαμε ενα φαγκρι το οποιο φαινοταν, και προφανως ηταν φρεσκοτατο, ωστοσο ο μαγειρας το εψησε λιγο παραπανω και 'στεγνωσε' με αποτελεσμα να ειναι αδυνατον να φαγωθει χωρις ικανη ποσοτητα λαδολεμονου.
Μετα το κυριως πιατο, ο αστειατορας-σερβιτορος μας ρωτησε αν θα θελαμε να μας φερει φρουτακι και γλυκο λεγοντας μαλιστα οτι θα κανει εκεινος μια επιλογη για εμας και τελος αν θελουμε και καποιο απεριτιφ το οποιο και παλι θα επελεγε. Αφελεστατα, οπως απεδειχθη, δεχτηκαμε την ευγενη προσφορα του αστειατορα-σερβιτορου και προσγειωθηκαν στο τραπεζι μας μια πιατελα με καρπουζι και πεπονι (φρεσκοτατα και νοστιμοτατα) και μια ιδια πιατελα με δυο σουφλε σοκολατας, τρεις μπαλες παγωτο βανιλια, ενα τεραστιο κομματι cake σοκολατας και τεσσερα ποτηρια μαστιχας. Αφελεστατα και παλι ηπιαμε τη μαστιχα στην υγεια του και ζητησαμε τον λογαριασμο.
Για ολα τα παραπανω λοιπον πληρωσαμε το ευτελες ποσο των 320€. Θα πει κανεις 'φιλε, ψαρι στη Βουλιαγμενη τρως και μαλιστα φαγκρι, και ηπιες και 2 μπουκαλια κρασι'. ΟΚ, δεκτο αυτο αλλα δεν ειναι λιγο υπερβολικο να πληρωνει κανεις 65€ για 8 κατεψυγμενες γαριδες; Το καλυτερο βεβαια απ'ολα ειναι το δωρο εκπληξη στο λογαριασμο...τα γλυκακια και οι μαστιχες χρεωθηκαν κανονικοτατα για 40€ περιπου.

Τα αστειακια του σερβιτορου λοιπον περα απο οτι ηταν κρυα...μας βγηκαν και ξυνα.
Καλο εστιατοριο η ακτη, αξιοπρεπες το φαγητο του αλλα 80€ το ατομο με κρασι...ε οχι! ΕΛΕΟΣ! Στην απεναντι πλευρα του κολπου βρισκεται το Ιθακη και το Μαιστραλι τα οποια ειναι σαφως ανωτερα...για ποιο λογο να δωσει κανεις τοσα χρηματα στο συγκεκριμενο;
Μαλλον η ασφαλεια δεν καλυψε ολοκληρο το ποσο της ανακαινισης...

Μετόχι Βάϊ

Σε μια σύντομη επίσκεψη στα πάτρια εδάφη, επισκέφτηκα τον παραδοσιακό οικισμό “Μετόχι Βάϊ” στο ανατολικό άκρο της Κρήτης. Ο μικρού μεγέθους οικισμός πρωτοχτίστηκε στις αρχές του 1700 και λειτουργούσε ως μετόχι της Μονής Τοπλού όπου και ανήκει. Μετά την πρόσφατη αναπαλαίωση ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να διαμείνει σε ένα από τα 7 διαμερίσματα του που έχουν το προνόμιο να βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από το φοινικόδασος του Βάϊ και την διπλανή, μακράν καλύτερη παραλία Ερημούπολη (αρχαία Ίτανος).

Το σενάριο έχει ως εξής: Έχεις κάτσει αρκετές ώρες στην παραλία και σε κόβει η λόρδα. Η λιγούρα έχει χτυπήσει κόκκινο. Πρέπει να φας κάτι επειγόντως! Ξέρεις όμως έχοντας δοκιμάσει αρκετές ταβέρνες τις περιοχής ότι το φαγητό είναι μέτριο και αδιάφορο έως κακό. Επίσης ξέρεις ότι το να βρεις καλό ψάρι στην περιοχή είναι ένα δύσκολο εγχείρημα καθώς οι “γνωστές ψαροταβέρνες” μάλλον θα σε γδύσουν και θα σου σερβίρουν κατεψυγμένα αν δεν είσαι γνωστός (τις ίδιες μέρες που πέρασα από ένα τέτοιο μαγαζί, στο καθιερωμένο μπανιστήρι των ψαριών πριν το “deal” η ιδιοκτήτρια μου λέει με πολύ φυσικό τρόπο «αυτά μην τα κοιτάς…είναι τσιπούρες για τους ξένους»). Επίσης μετά από χρόνια βομβαρδισμού από δυναμίτες ο βυθός της περιοχής είναι σε άθλια κατάσταση, όποτε η πιθανότητα η ωραία σφυρίδα που σου πασάρουν να είναι όντως φρέσκια, μάλλον είναι μικρή. Ξεκινάς λοιπόν για τον δρόμο της επιστροφής στην πόλη και πετυχαίνεις στο δρόμο σου, λίγο μετά την διασταύρωση για Βάϊ, την ταμπέλα “Μετόχι Βάϊ – Apartments, traditional Cretan food)”. Τότε σκέπτεσαι “πολύ τουριστική ταμπέλα έχει….είναι και πάνω σε πολυσύχναστο δρόμο…μάλλον θα είναι ένας μέτριος πόλος έλξης ανυποψίαστων τουριστών”. Λάθος! Καταρχήν ο χώρος που βρίσκεται το μικρό εστιατόριο βρίσκεται στην κεντρική αυλή του οικισμού σε ένα πολύ ζεστό περιβάλλον με θέα πρώτο πλάνο τους κήπους του μετοχιού και φόντο τους πρώτους φοίνικες του Βάϊ. Καθόμαστε και ξεκινάμε αρχικά με κρητική σαλάτα (αληθινές ντομάτες, ντοματίνια, παξιμάδι, γλιστρίδα) και άλλες 2 παραλλαγές με άψητα καρότα, κουνουπίδι και αυγό (όλα πολύ φρέσκα, γευστικά και σε μεγάλες ποσότητες). Ωραίες σπιτικές μυζηθρόπιτες και χορτόπιτες, το τοπικό ξύγαλο, χοχλιοί κοκκινιστοί (νοστιμότατοι αλλά πολύ μικρή μερίδα), χωριάτικο λουκάνικο, καταπληκτικά ψημένο συκώτι, νόστιμα και καλοψημένα μπιφτέκια, σπιτικές τηγανιτές πατάτες και οματιές συμπλήρωσαν το τραπέζι και γέμισαν το στομάχι. Υπάρχουν επίσης αρκετά παραδοσιακά μαγειρευτά πιάτα που δεν τα δοκιμάσαμε λόγο έλλειψης χώρου. Για επιδόρπιο πήραμε παραδοσιακές νεράτες πίτες με μέλι και ρακί (ηταν νερομενο).

Για να ανακεφαλαιώσουμε, το εστιατόριο δεν είναι κάτι εξεζητημένο. Σερβίρει απλή και καλομαγειρεμένη ρουστίκ κουζίνα σε ρουστίκ περιβάλλον. Όμως η έλλειψη άλλων ποιοτικών επιλογών σε συνδυασμό με τις καλές τιμές του το κάνουν μια σίγουρη λύση αν βρεθείτε στην περιοχή. Στον γυρισμό προς Σητεία προτιμήστε τον δρόμο που περνά από την Μονή Τοπλού. Καθώς βρίσκεστε στο πιο ψηλό σημείο της διαδρομής και αποφεύγοντας τα κατσίκια της μονής που ζουν σε ημιάγρια κατάσταση, γυρίστε προς τα πίσω, θαυμάστε την θέα προς όλο το ανατολικό άκρο της Κρήτης και ευχηθείτε να μείνει έτσι για πάντα...

Ταβερνα Λιογερμα (ονομα και πραγμα)

λιόγερμα το [lójerma] Ο49 : (λογοτ.) η δύση του ήλιου, το δειλινό· ηλιοβασίλεμα. η ώρα που δύει ο ήλιος

Ευστοχη η επιλογη του ονοματος της ταβερνας που βρισκεται στην Ηλιουπολη, στην περιοχη Αστυνομικα (η ακριβης δ/νση μας διαφευγει, δεσμευομαστε να την αναρτησουμε αμεσα), και αντικρυζει, με τις ευνοητες παρεμβολες καποιων πολυκατοικιων, το ηλιοβασιλεμα στον Σαρωνικο.

Βρισκεται λοιπον σε πολύ καλη τοποθεσια, σε μια ησυχη γειτονια,ακριβως διπλα σε μια πρασινη πλατεια.
Το μαγαζι μαζευει αρκετο κοσμο, ακομα και τις καθημερινες γι αυτό καλο θα ηταν να πατε σχετικα νωρις ετσι ώστε να προλαβετε και ένα τραπεζι στην πλευρα της πλατειας. Μη δωσετε ιδιαιτερη σημασια στον καταλογο, συντομα θα ερθει ο μοναδικος σερβιτορος για να σας πει τι υπαρχει διαθεσιμο. Θα μπορουσε καλλιστα να υπαρχει και ενας δευτερος, δεδομενου ότι τις στιγμες οπου το μαγαζι είναι πληρες, υπαρχουν καθυστερησεις παρα τις πραγματικα φιλοτιμες και σχετικα αποτελεσματικες προσπαθειες του.

Δοκιμασαμε τη σαλατα λιογερμα, με ολοφρεσκο μαρουλι και ροκα και ελαφρως τηγανισμενα κρουτον και καρυδια. Γευστικη αλλα σχετικα βαρια για σαλατα. Πραγματικα νοστιμη ηταν η σαλατα με ροκα και κατικι. Φρεσκια και δροσερη η ροκα, ντοματα με πραγματικη γευση ντοματας και σωστη αναλογια λαδιου και βινεγκρετ και πανω απ όλα πεντανοστιμο κατικι.
Μετα από παροτρυνση του σερβιτορου δοκιμασαμε και μοσχαρισια γλωσσα η οποια μολις ειχε ετοιμαστει και ηταν επισης πολύ νοστιμη και τρυφερη. Ως κυριως πιατο δοκιμασαμε τα μπιφτεκια (δεδομενης και της προσωπικης αδυναμιας μας στο εν λογω πιατο!) με τηγανητες πατατες. Η γευση ηταν σχετικα καλη αλλα εδώ ειχαμε καποια θεματακια στο ψησιμο. Προφανως τα μπιφτεκια ειχαν ψηθει σε ψηλη φωτια με αποτελεσμα να ξεροψηθουν εξωτερικα και να είναι σχεδον ωμα στο εσωτερικο. Επιπλεον, οι πατατες, αν και ‘χειροποιητες’ ειχαν τηγανιστει αρκετη ωρα πριν με αποτελεσμα να εχουν μια ζαρωμενη υφη. Δεδομενης της καλης ποιοτητας των υλικων θεωρουμε ότι η συγκεκριμενη αστοχια εχει να κανει με την πληροτητα του καταστηματος και την προσπαθεια εξυπηρετησης σε συντομο χρονικο διαστημα. Στα θετικα του μαγαζιου οι φιλικες γατες που κυκλοφορουν και σε γλιτωνουν από ατυχεις επιλογες.

Μια πολύ καλη επιλογη αποτελει το Χουνκιάρ Μπεγιεντί αν και θα το προτιμουσαμε με λιγη περισσοτερη κανελα. Το μοσχαρι ωστοσο είναι καλομαγειρεμενο και πολύ τρυφερο. Το ιδιο ισχυει και για τα κεφτεδακια τα οποια όμως θα τα προτιμουσαμε με λιγα περισσοτερα μυρωδικα καθως φαινεται ότι εχουν παρασυρθει από τη νοοτροπια του ‘μεσου ορου’ ως προς τις αναλογιες μυρωδικων και μπαχαρικων.
Σε κάθε περιπτωση, το Λιογερμα αποτελει μια επιλογη που συστηνουμε ανεπιφυλακτα , και δη στους κατοικους των νοτιων προαστιων.

Κρητικη ταβερνα "Ραέτι"

Mέσα στα πλαίσια της γενικής μανίας γύρω από την κρητική διατροφή έχουμε δει πολλά κρητικά μαγαζιά να κάνουν την εμφάνιση τους. Πρόσφατα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε μια κλασσική εκδοχή κρητικής ταβέρνας/μαγειρίου, χαμένου μέσα στα στενά των Αμπελοκήπων με το όνομα Ραέτι. Ο χώρος είναι ζεστός με πέτρα εσωτερικά και άνετους καναπέδες στη “γαλαρία”. Με το που μπαίνεις μέσα στο Ραέτι νοιώθεις το ζεστό αλλά συνάμα αυστηρό βλέμμα του Νίκου Ξυλούρη, το οποίο ξεπροβάλει μέσα από παραδοσιακά κρητικά ξύλα, να σε καλωσορίζει. Εξάλλου ραέτι σημαίνει φιλοξενία/κέρασμα και σίγουρα το μαγαζί εκπέμπει κάτι τέτοιο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συνοικιακή ταβέρνα που σερβίρει παραδοσιακά πιάτα χωρίς ορέξεις για πειραματισμούς, με συνοδεία κρητικής μουσικής (από το μεσημέρι). Ανάλογος και ο κόσμος που είναι πιο τοπικού χαρακτήρα. Στο μαγαζί θα δεις από οικογένειες και παρέες να τρώνε σε καθημερινή βάση μέχρι βιαστικούς περαστικούς που θα πάρουν ένα πιάτο από τα μαγειρευτά της ημέρας για το σπίτι.

Τώρα ας πάμε στο ψητό. Καταρχήν ξεκινώντας από την ρακή, ήταν πολύ αρωματική και ευκολόπιωτη, με τα ανάλογα αποτελέσματα στο τέλος. Φροντίστε να την πίνετε παρέα με λίγο νερό που εννοείτε είναι ντόπιο (Νερά Κρήτης)…ξεχάστε τα λουτράκια και τις αύρες. Περνώντας σε σαλάτες ο ντάκος (ή κουκουβάγια αν προτιμάτε) ήταν σωστά φτιαγμένος χωρίς κάτι ιδιαίτερο ενώ η μαρουλοσαλάτα ήταν απλά ικανοποιητική. Από πίτες δοκιμάσαμε την μαραθόπιτα η οποία θύμιζε γιαγιά (στεγνή παρά το άπειρο λάδι που χρησιμοποιείται στο τηγάνισμα της και πολύ αρωματική). Περνώντας στα κρέατα, το παραδοσιακό ρεθυμνιώτικο λουκάνικο ήταν εξαιρετικό, το απάκι η σίγουρη και σταθερή λύση ενώ το χοιρινό τηγανιά θα μπορούσε να είναι πιο ζουμερό. Να αναφέρω επίσης την πολύ καλή εκτέλεση των μπουρμπουριστών χοχλιών (σωστή ισορροπία σε ξύδι και δενδρολίβανο). Δοκιμάσαμε τέλος εξαιρετικά καλτσούνια με μυζήθρα και μέλι μαζί με μερικές φέτες καλοκαιρινή “καρπούζα”. Η στιγμή του λογαριασμού ήταν ευχάριστη αφού για τα παραπάνω δώσαμε 19 ευρώ το άτομο. Στο μαγαζί μπορείτε να δοκιμάσετε και άλλα παραδοσιακά κρητικά πιάτα όπως χοχλιοί γιαχνί, χοχλιοί με χόντρο, ομελέτα με κολοκύθι, οφτό αρνί, ζυγούρι κοκκινιστό, κόκορα στο τσικάλι με χυλοπίτες.

Το Ραέτι βρίσκεται στην οδό Πουλίου και Αμαλιάδος 18 στους Αμπελόκηπους (σερβίρει από το μεσημέρι μέχρι 2πμ ενώ την Δευτέρα παραμένει κλειστό).